Józef Gajdzica

       Józef Gajdzica (1890-1939) ur. w Nydku. Zawodu ślusarza wyuczył się w hucie trzynieckiej, tam też pracował. W latach poprzedzających wybuch I wojny światowej zatrudniony był w hucie w Witkowicach.
Dnia 8 września 1914 r. zgłosił się do Legionu Śląskiego organizującego się w Cieszynie. Przydzielony do 2. kompanii 3. pułku piechoty II Brygady Legionów Polskich, w której brał udział w kampanii karpackiej. W czerwcu 1915 r. przeniesiony do 4. pułku III Brygady. Skierowany jako instruktor do Ośrodka Wyszkolenia w Bolechowie. W październiku 1917 r. ponownie przeniesiony do 3. pułku piechoty, tym razem do 11. kompanii. Od 14 lutego 1918 r. ukrywał się. Aresztowany we wrześniu 1918 r. przebywał w więzieniu we Lwowie.
Ochotniczo wstąpił do 10. pułku piechoty w Cieszynie, biorąc udział w obronie Śląska przed czeską agresją. W 1920 r. przeniósł się do Sosnowca, gdzie wstąpił do Policji Państwowej i jako jej funkcjonariusz brał udział w organizowaniu pomocy uczestnikom II i III powstania śląskiego. W późniejszych latach pełnił służbę w Dziedzicach, Nowej Wsi, Goczałkowicach, Bielsku oraz jako komendant posterunków w Dziedzicach i Zabrzegu. Zginął pod Rzeszowem podczas ewakuacji 8 września 1939 r. w czasie nalotu. Pochowany na cmentarzu w Rzeszowie.
Odznaczony m.in. austriackim srebrnym medalem za dzielność (Für Tapferkeit), Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.