Ryszard Kunicki (1873-1960) ur. w Tyflisie. Z zawodu lekarz. Od 1878 r. mieszkał w Warszawie, gdzie ukończył III Gimnazjum Klasyczne. Rozpoczął studia medyczne, przerwane uwięzieniem za działalność patriotyczną. Zmuszony do emigracji zamieszkał w Krakowie, gdzie ukończył w 1899 r. studia medyczne. Działacz organizacji lewicowych, publicysta w pismach socjalistycznych. Od 1899 r. mieszkał na Śląsku Cieszyńskim, najpierw w Łąkach, a od 1902 r. we Frysztacie. Pracował jako lekarz gminny, a następnie lekarz Kasy Brackiej. Aktywny działacz Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego, pełnił m.in. funkcje w jej Śląskim Komitecie Krajowym oraz we władzach naczelnych w Zarządzie Partii i Komitecie Wykonawczym.
W latach 1907-1911 poseł do Rady Państwa w Wiedniu z okręgu wiejskiego Cieszyn-Jabłonków. Udzielał się w pracy społecznej, był m.in. członkiem Macierzy Szkolnej Księstwa Cieszyńskiego. Współorganizował w 1908 r. Stowarzyszenie Polskich Robotników “Siła” i był jego pierwszym przewodniczącym.
Po wybuchu I wojny światowej został komisarzem wojskowym Legionów Polskich w Miechowie. Od września 1914 r. lekarz w formacjach artylerii Legionów. 26 maja 1915 r. awansował do stopnia porucznika lekarza, a 28 lutego 1916 r. kapitana lekarza. Od 1916 r. lekarz naczelny 1. pułku artylerii Legionów. W czasie kryzysu przysięgowego opowiadał się za nieskładaniem przysięgi. Wcielony do armii austro-węgierskiej był lekarzem wojskowym w Cieszynie.
W październiku 1918 r. wszedł w skład Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego. Pod koniec tego roku został Komisarzem Rządowym w Zagłębiu Dąbrowskim (do lutego 1919 r.). W 1919 r. mianowany przewodniczącym Głównego Komitetu Plebiscytowego w Cieszynie. W latach 1919-1922 poseł na Sejm RP. Od 1920 r. we władzach naczelnych Polskiej Partii Socjalistycznej. Po podziale Śląska Cieszyńskiego przeniósł się do Krakowa, gdzie pracował jako lekarz i organizator kas chorych. Od 1932 r. lekarz naczelny Ubezpieczalni Społecznej w Łodzi, od 1935 r. w Krakowie.
Od 1945 r. ponownie pracował w Łodzi, a następnie w Warszawie, gdzie przyczynił się do powstania pisma “Wiadomości Lekarskie”. Od 1951 r. redaktor naukowy w redakcji czasopism Państwowego Zakładu Wydawnictw Lekarskich. W latach 1948-1957 członek PZPR.
Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V kl., Krzyżem Niepodległości, Orderem Odrodzenia Polski IV kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz Złotym Krzyżem Zasługi.