Tadeusz Michejda (1895- 1955) ur. w Olbrachcicach. Z zawodu architekt. W 1914 r. zdał maturę w Gimnazjum Polskim w Cieszynie.
Dnia 25 sierpnia 1914 r. zgłosił się jako harcerz do tworzącego się w Cieszynie Legionu Śląskiego. Przydzielony do 2. kompanii 3. pułku piechoty II Brygady, służył w niej aż do rozwiązania Legionów w lutym 1918 r. Służbę w Legionach zakończył w stopniu sierżanta. Został internowany w Bustyahaza na Węgrzech i w północnych Włoszech pod Udine, później wcielony do 100. pułku piechoty armii austro-węgierskiej. Życie frontowe i przeżycia wojenne utrwalił w formie licznych rysunków, piosenek, wierszy i notatek, w znacznej części o charakterze humorystyczno-satyrycznym. W styczniu 1919 r. brał udział jako ochotnik w wojnie polsko-czechosłowackiej, został ranny w Olbrachcicach.
W styczniu 1920 r. rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, które przerywał dwukrotnie: po raz pierwszy w związku z przygotowaniami do plebiscytu na Śląsku Cieszyńskim, drugi raz z powodu uczestnictwa w III powstaniu śląskim, w którym był adiutantem dowódcy 11. pułku bytomskiego.
W 1924 r. uzyskał dyplom architekta i rozpoczął pracę zawodową w Katowicach. Był m.in. twórcą projektów szkół w Dzięgielowie, Iłownicy, Istebnej, Wiśle-Głębcach, pensjonatów w Wiśle i Ustroniu i wielu innych budowli. Od 1930 r. prezes Związku Architektów na Śląsku, a w latach 1934-1939 katowickiego oddziału Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej Polskiej. Od lat trzydziestych był członkiem i działaczem Stronnictwa Demokratycznego. Dalszą pracę zawodową uniemożliwił mu wybuch II wojny światowej. W styczniu 1941 r. został wraz z rodziną wysiedlony z Katowic. Po wojnie ze względów zdrowotnych do zawodu już nie powrócił. Zmarł w Iwoniczu-Zdroju.